Ég horfði í síðustu viku á nýjustu mynd Guy Ritchie Rock'N'Rolla. Eftir að hafa séð trailera og auglýsingar fyrir myndina var ég alveg frekar heitur fyrir henni. Þetta virtist vera mynd í anda hinna frægu Guy Ritchie myndanna, Lock stock and two smoking barrels og Snatch. Ég vissi hins vegar vel að það gat líka unnið gegn henni að svipa mikið til þeirra því ef þær stæðust ekki væntingarnar miðað við þær yrði hún alltaf "æj, þessi lélega frá Guy". Með þetta í huga ákvað ég að reyna að horfa samt á myndina óháð hinum tveimur.
Rock'N'Rolla gerist í London og fjallar um gruggug mál sem eiega sér stað í borginni. Aðalpersóna myndarinnar heitir Archie og er aðstoðarmaður og hægri hönd manns sem heitir _______. Hann virðist vera stórlax í glæpaheimi London og hefur alla í vasanum. Nú er hann að díla við rússneksan auðjöfur og er að koma ólöglegum byggingaáætlunum hans í gegnum borgarstjórnina með samböndum sínum gegn ágætis þóknun. Ekki gengur þó allt átakalaust og kynnumst við fullt af mismunandi óþjóðalýð, svikurum og dópistum sem allir flækjast einhvern vegin inn í atburðarrásina og mynda fléttuna í myndinni.
Archie er sá sem að talar yfir myndina í byrjun þegar við erum kynnt fyrir öllum þeim persónum sem koma svo síðar við sögu í myndinni. Við kynnumst honum því mest í byrjun og tengjumst honum því best og samsömum okkur með honum út myndina. Archie er mjög nettur gæji, alltaf pollrólegur, yfirvegarður og bara heavy svalur í alla staði.
Það sem mér finnst helst há þessari mynd er söguþráðurinn. Hann er einfaldlega ekki nógu sterkur til að halda henni uppi og alls ekki nógu töff. Allir litlu söguþræðirnir í kringum stóra verða þar af leiðandi næstum jafn góðir og sá stærsti og þess vegna svolítið kaotískara en það ætti að vera. Þú hefur þá líka jafnframt oft meiri áhuga á þeim en meginþræðinum og stóru atburðarásinni. Manni finnst líka alltaf eins og myndin sé að byggja upp fyrir eitthvað sem er að fara að gerast og í raun er því eins og öll myndin sé bara kynning og uppbygging fyrir næstu mynd, sem er einmitt auglýst í lok þessarar(!).
Leikurinn í myndinni er líka mjög misjafn og mikið af litlu hlutverkunum skila sér ekki alveg nógu vel eða sterkt til áhorfandans. Archie og flest helstu hlutverkin eru þó vel leikin og bjargar það því heildarleik myndarinnar. Það sem er samt virkilega vel gert í myndinni og gefur henni þann töffarablæ sem er yfir henni er tvennt. Annars vegar er það tónlistin sem er undir myndinni og hins vegar klippingar og skot í henni. Sérstaklega eru það tvö atriði þar sem klippingar og myndataka er mjög töff. Annað þeirra er eltingaleikur milli tveggja óþokka um víðan völl, m.a. lestarteina og um garða fólks
og hins vegar kynlífssena.
Samantekt Ég hafði mjög gaman af þessari mynd og mæli alveg með henni sem flottri afþreyingu. Hins vegar fannst mér þessi mynd og uppbygging hennar mjög lík Snatch, nema bara verri þ.a. það fór svolítið í taugarnar á mér. Ég horfði t.d. á Snatch daginn eftir bara því ég fór svo mikið að hugsa um hana þegar ég sá þessa. Kynning persóna er með svipuðum hætti, alltaf tónlist undir o.fl. nema hvað að flækjan, söguþráðurinn og leikurinn í Snatch er bara miklu betri. Ég hefði örugglega líka horft á Lock, stock and two smoking barrels aftur ef ég hefði bara átt hana. Samt sem áður, mjög fín mynd sem gaman er að eyða 2 tímum í ef þú hefur ekkert að gera. Mun betri en Death Race sem ég horfði á í gær t.d. (veit ekki alveg hvort það þurfi rosalega mikið til).
Þegar ég lít til baka núna og reyni að rifja upp hvaða kvikmyndir ég sá á árinu átta ég mig á því að í rauninni horfði ég mjög lítið á kvikmyndir fyrri hluta árs. Ég féll í þá gryfju að horfa mestmegnis á sjónvarpsþætti. Ég fylgdist með mínum reglulega þáttum auk þess sem ég át upp heilu þáttaraðirnar sem ég hafði aldrei fylgst með áður. Auk þeirra þátta sem ég taldi upp í nýlegri færslu minni má nefna að ég horfði á allar sjö seríurnar af Scrubs, Heroes, fyrstu seríuna af Dexter, Mad Men undir lok árs og fleiri.
Ég sá þó slatta af kvikmyndum á árinu. Þær voru kannski ekki allar einhver meistarastykki en ég reyndi að auka gæði þeirra mynda sem ég sá þegar leið á árið, kannski áhrif sem rekja má til þessa fags. Þegar við fórum svo að gera topp 10 færsluna okkar ákvað ég að horfa á allar þær myndir aftur. Þar halaði ég inn góðum 2-3 vikum af klassa kvikmyndaáhorfi. Kannski ég vindi mér bara í aðalefni þessarar færslu og fari yfir þær myndir sem mér fannst standa upp úr árið 2008:
Í vikunni var birtur listi yfir þær myndir sem tilnefndar eru til óskarsverðlauna. Ekkert svakalega mikið kom á óvart nema það að þessi mynd var ekki tilnefnd sem besta myndin. Ég er ekkert að segja að þetta sé epískasta mynd allra tíma sem hafi átt skilið að fara beint á toppinn á imdb en þetta er samt fokking góð mynd og stóð upp úr á síðasta ári. Ég hef reyndar ekki séð allar hinar myndirnar sem voru tilnefndar en stefni að því að gera það núna og ákveða svo hvort þetta sé eins fáránleg ákvörðun og mér finnst hún vera núna.
Eftirvæntingin og spennan fyrir The dark knight var svakaleg. Dúndurgóð fyrri mynd, Batman Begins, meint sjálfsmorð Heath Ledgers og móðurbarsmíðar Cristians Bale var allt, hversu ógeðfellt sem það hljómar, vatn á millu framleiðanda myndarinnar. Ég er sammála Andra Gunnari að sú staðreynd að myndin er mjög góð og stendur undir þessum væntingum hype'aði hana alveg svakalega upp. Engu að síður tel ég þetta vera algjöra klassa mynd sem er einungis ekki á topp 10 listanum mínum hér til hliðar sökum þess að ég hef ekki séð hana nógu oft til að hún fái að fara þangað strax. Þrátt fyrir að Heath Ledger beri höfuð og herðar yfir aðra leikara myndarinnar með svakalega dramatískum og sannfærandi túlkun á Jókernum að þá finnast mér bæði Christian Bale og Aaron Eckhart standa sig með eindæmum vel og eiga mikið hrós skilið. Myndin er svo í alla staði vel unnin og bara fokking töff. Bara eiginlega ógeðslega töff mynd!
Allt síðan ég sá þessa mynd hefur mig langað til að horfa á hana aftur og þegar ég skrifa þetta fatta ég ekki alveg af hverju ég gerði það aldrei. Ég vildi ekki samþykkja það að þessi mynd hefði verið gerð og að hún væri svona ljót og illskulega að ástæðulausu, að þetta væri bara afþreying. Ég hélt að það hlyti að vera einhver boðskapur með henni, ég komst aldrei til botns í því máli en íhugaði nokkra möguleika sem ég nenni ekki að ræða um hérna. Javier Bardem stendur sig feikna vel í þessari mynd í að túlka eina fólskulegustu persónu sem ég hef séð í kvikmyndum. Yfirbragð myndarinnar er mjög sannfærandi og ég sá alls ekkert eftir því að borga mig inn á hana og dauðlangar núna að sjá hana aftur þegar ég fer að hugsa um hana.
Eftir prófin í fyrra fór ég að vinna fyrir Kennarasamband Íslands á Flúðum. Ég fór austur á mánudagsmorgni, var þar alla vikuna við vinnu og kom heim á föstudagkvöldum. Eina helgina sá ég Iron Man, hún var geðveik. Robert Downey Jr. var fáránlega nettur og einn svalasti melur sem ég hafði séð lengi. Ég vissi lítið sem ekkert um teiknimyndasögurnar áður en ég sá myndina og því kom allt mér skemmtilega á óvart. Ég fór síðan aftur á Flúðir og sagði vini mínum frá þessari geðveiku mynd sem ég hafði séð og hann yrði að sjá. Hann sagði mér frá The Mist, sem væri "geðveik mynd" og "ég yrði að sjá".
The Mist sökkar og þið þurfið ekki að sjá hana, Iron Man rokkar!
Þetta er kannski sú mynd sem kom mér mest á óvart á árinu. Ég hélt ég væri að fara að sjá einhverja mjög klisjulega frekar leiðinlega mynd. Ok, ég sá smá klisjulega mynd en hún var langt frá því að vera leiðinleg. Þetta er einhver skemmtilegasta hollywood grínmynd sem ég hef séð í þónokkurn tíma. Ég hló alveg upphátt, oft.
Mér finnst RR vera ein besta íslenska kvikmynd sem ég hef séð og bara í alla staði góð spennumynd. Mér fannst líka mjög gaman að fá Óskar Jónasson í heimsókn og spjalla við hann um gerð myndarinnar, það kannski pumpar hana ósjálfrátt upp um einhver stig í hausnum á mér. Þið sem lesið þetta hafið öll séð myndina þ.a. ég fer svosem ekkert nánar út í hana.
Þetta eru þær myndir sem komu út í fyrra (ok ok, death at a funeral kom út 2007 en ekki fyrr en 2008 á Íslandi) og mér fannst skara fram úr. Af þeim myndum sem ég horfði hins vegar á fyrir utan þessar er kannski helst að nefna topp 9 listann minn sem ég horfði á allan í kringum færsluna + einhverjar myndir sem voru næstum því á honum. Skemmtilegast fannst mér að sjá Old Boy og Gattaca aftur.
Það var fallegur eftirmiðdagur um miðjan nóvember þegar það gerðist. Hann bjóst engan vegin við því þar sem hann sat í makindum sínum við tölvuna og slakaði á myschool þegar honum bárust hryllileg tíðindi. Allt í einu birtist msn gluggi á skjáinn og í honum var ekkert nema vefslóð
Hægt var að lesa þessar hrikalegu fréttir úr url‘inu en ég vildi ekki trúa þessu þannig að ég smellti á slóðina. Ég komst að því að grunur minn var á rökum reistur, þetta er að gerast... Ég vinn því ötullega að því núna að fá alla sem ég get fundið og hafa ekki notið snilldarinnar sem er Old Boy að drífa sig í því áður en það verður um seinan. Látið orðið berast.
Ég ákvað í kjölfarið að horfa sjálfur aftur á þessa epísku mynd og ætla nú að blogga aðeins um þá lífsreynslu mína.
Ég veit ekki alveg hversu mikið má segja um þessa mynd. Málið er nefnilega það að þessi mynd er með eitthvað stórfenglegasta plott sem um getur og maður verður að passa sig allsvakalega á því hvað maður segir. Það sem ég get sagt er þetta; Myndin fjallar um mann sem er lokaður inni í 15 ár. Hann veit ekki af hverju og hann veit ekki hver stóð á bak við það. Honum er síðan sleppt aftur út í samfélagið og hann hefur fimm daga til þess að komast að því hver stóð á bak við fangelsun sína og ná fram hefndum.
Það er svo margt í þessari mynd er framúrskarandi og ótrúlega gott að ég veit ekki alveg hvar ég á að byrja. Kannski ég byrji á því augljósasta; Min-sik Choi er magnaður í hlutverki Dae-su Oh. Leikur hans er stórkostlegur, hvort sem hann er að tala yfir myndina (sem hann gerir mikinn hluta hennar) eða túlka þær trylltu tilfinningar sem karakter hans finnur fyrir í gegnum myndina. Persóna hans tekur þvílíkum breytingum og stakkaskiptingum í gegnum myndina og fer í gegnum allan tilfinningaskalann og Choi sannfærir mann alltaf. Ég hef sjaldan lifað mig jafn mikið inn í persónu og hug hennar heldur en ég gerði í þessari mynd þrátt fyrir það að ástand hans er eitthvað sem enginn ætti að geta ímyndað sér og enginn myndi nokkurn tíman einu sinni viljað geta ímyndað sér.
Næst langar mig að tala um söguna sjálfa. Ég held að myndin sé gerð eftir sögu, eða ég sé ekki betur en það á imdb síðunni um hana. Hvort sem það er rétt hjá mér eða ekki er handritið og sagan allavega mjög mögnuð. Sagan er mjög vel uppbyggð og flækjan í henni er ein af þeim bestu sem til eru. Ég er alveg að meina það, þetta er fokkin‘ magnað plott. Þetta er ekki eitthvað: vá, the usual suspects er með geðveikt plott, alveg það besta sem til er í heimi! Old boy tekur það ósmurt og rústar því, eitthvað mind blowin‘ sjitt (ok, nú er ég kannski farinn að byggja þetta mikið upp en ákvað bara að koma því vel til skila að þetta er mjög gott plott).
Ég hef ekkert séð annað eftir leikstjórann, Chan-wook Park en hann var með í því að skrifa handritið þannig að búast má við því að það sé því vel sniðið að þeim hugmyndum sem hann hafði um myndina fyrirfram og ekki mikið hafi breyst frá handritinu miðað við myndatökuna o.fl.. Það eru nokkur atriði sem mér finnst mjög töff við þessa mynd;
Kvikmyndatakan er mjög töff og nær vel að byggja upp rétt stemningu í myndinni, hvað sem á við hverju sinni. Hljóðið styrkir einnig myndina mjög vel og segir það að nú er ég nýbúinn að horfa á myndina og man nánast ekkert eftir hljóðinu sem mér finnst alltaf vera hrós. Ég tók samt (vegna þess að ég var að fylgjast með því) alveg eftir því hvernig það hjálpaði mikið til við það að stjórna andrúmsloftinu, spennu o.fl..
Tímaröð atriða í myndinni er ekki alltaf alveg rétt. Atriðin mixast aðeins í tímaröð og það er oft vandmeðfarið. Við erum ekkert að tala um eitthvað jafn mikið rugl og Tarantino vinnur t.d. með en samt er auðvelt að fokka upp nokkrum atriðum sem gerast ekki alveg í röð og láta það pirra áhorfanda óendanlega mikið. Park tekst hins vegar mjög vel til með það að flétta söguna saman og láta hana mynda flott heild og þessi nokkur atriði sem eru ekki alveg rétt renna bara vel í gegn og styrkja söguna bara.
Myndin er mjög ofbeldisfull og brútal á köflum. Þrátt fyrir það nær Park að beita ofbeldinu mjög vel (?) í myndinni. Maður finnur miklu meira fyrir því en í flestum myndum og það hefur mikil áhrif á mann. Í einu svalasta bardagaatriði sem gert hefur verið (sjá video neðar) er t.d. bara hljóðið sem heyrist þegar Dae-su kýlir gæjana eða ber þá með hamrinum svo hrátt að það eitt ýtir við manni. Í þessu atriði er hann líka ekkert að valta yfir þá og er alveg barinn niður nokkrum sinnum og stunginn og er við það að bugast. Það þarf líka engin 100 þúsund högg til að klára andstæðingana og þeir líta ekki allir út fyrir að vera með fimmfalt svartabeltið í einhverjum 20 bardagalistum eins og vill gerast í mörgum myndum. Það er því kannski hægt að segja að ofbeldið í þessari mynd sé hrárra og meira sannfærandi en flestar aðrar myndir bjóða upp á og þannig hefur það miklu meiri áhrif á mann. Einnig verður maður ekki ónæmur fyrir því strax þar sem það er ekki í hverju atriði og skiptir í raun ekki höfuðmáli í myndinni og því getur Park notað það út alla myndina til að hafa áhrif á mann og styrkja sögu sína.
Atriðið sem ég talaði um að ofan
Samantekt
Þessi mynd er algjör epík. Einungis það að hún er í #16 sæti á imdb listanum ætti að segja fólki nóg til þess að sjá hana undir eins. Nánast allt við þessa mynd er alveg óaðfinnanlegt og maður getur ekki slitið augun af skjánum í þá tvo tíma sem hún er. Leikurinn, leikstjórnin, hljóðið, kvikmyndatakan, sagan. Allt er þetta frábært og þetta var ein af þeim myndum sem ég vissi alltaf að yrðu á topplistanum mínum þegar ég fór að búa hann til í haust. Ég gef henni því frábær meðmæli og segi, nei, skipa öllum að sjá hana áður en fyrirfram auglýst nauðgun Spielberg á sér stað. Lokaeinkunn: 9/10
Jæja, þá er komið að handritaverkefninu. Ég valdi að lesa handritið að og horfa á Trainspotting. Það voru nokkrar ástæður fyrir því að ég valdi hana.
1)Þetta er drullunett mynd
2)Handritið er gert eftir skáldsögu (Irvine Welsh)
3)Hún er bara 90 mín (Andri varaði mig við því að velja ekki of langa mynd)
Í færslunni nenni ég ekkiað útskýra söguna endilega svo mikið eða myndina sjálfa heldur geri ráð fyrir því að fólk hafi séð hana eða viti um hvað hún fjallar (fyrir þá sem vita ekkert má sjá imdb færsluna eða færsluna hennar Helgu um hana). Mig langar meira bara að vera að pæla í handritinu, hvernig það kemur út á skjánum og hvaða breytingar hafa verið gerðar.
Ég kannski verð að hafa smá kynningu. Myndin fjallar um Renton og líf hans. Hans rödd er voice over og narrate‘ar myndina og hún er því ekki að gerast í rauntíma heldur erum við að rifja upp.
Ætla að reyna að horfa á alltaf u.þ.b. 10-mínútur og skrifa svo hvað mér fannst eftirtektarvert á þeim tíma í myndinni.
Stopp (eftir 13 mín)
“Choose life. Choose a job. Choose a career. Choose a family,
Choose a fucking big television, Choose washing machines, cars,
compact disc players, and electrical tin openers.”
Hið geðveika upphafsatriði myndarinnar og mónólógurinn er alveg eins í handritinu og myndinni. Kannski það eina sem er ekki lýst reglulega vel í handritinu er umhverfið en það er samt semi fyrirfram ákveðið þar sem vitað er hvar bókin gerist. Það er samt allt mjög mundane en þó töff og passar vel við aðstæðurnar.
Kynningar á heróínvinum okkar sýnir svo þau frekar slök að sprauta sig og að þetta sé eiginlega bara raunveruleiki þeirra, ekkert að þessu (bara einhver slök samtöl meðan þau eru að sprauta sig o.fl.). Þeir félagar eru svo sýndir í fótbolta á móti einhverjum jocks í eins liðsbúningum og kynntir þar inn.
Hérna eru smá breytingar frá handritinu, jock‘arnir eiga að vera í Arsenal búiningum en eru í frekar asnalegum skræpóttum í staðinn og freeze frame kynningarnar eru aðeins öðruvísi. Í handritinu eiga nöfn allra að vera einhvern veginn á fötunum þeirra og Sick boyá að vera með það tattúerað á sig. Í stað þess koma bara hvítir stafir við hlið þeirra. Þetta og flestar þær breytingar sem eru í byrjuninni (smávægilegar) finnst mér kannski gefa myndinni meira flæði og láta hana renna betur. Klippingin er líka mjög beinskeytt og hröð og það er ekkert kjaftæði í gangi, allt rennur vel áfram og manni er hent inn í myndina strax.
Eftir kynningarnar segir Renton frá því að hann hafi líka hætt í heróíni og lýsir því nú hvernig á að gera það. Sick boy ákveður líka að hætta en ekki vegna þess að honum langar til þess heldur til þess að fokkast í Renton. Til þess að sýna honum hversu auðvelt það er og koma í veg fyrir það að hann geti einu sinni hugað um það að fá fólk til að vorkenna sér.
Þessar fyrstu mínútur renna annars frekar heilar í gegn frá handriti að mynd nema hvað umhverfið er áfram svolítið sem leikstjórinn getur leikið sér með. Klósettinu sem hann fer inn á til að skíta eftir að heróínið er að hætta að virka er t.d. bara lýst sem einhverju ógeðslegu klósetti („This is the most horrible toilet in Britain”). Klippingin er líka áfram frekar nett og myndatakan einnig. Samræður flæða áfram á meðan klippt er á mismunandi sjónarhorn og jafnvel bara það sem er að gerast í kringum Renton og Sick boy í garðinum og sýnir bara að þetta er bara eitthvað ordinary stöff, ekkert eitthvað sérstakt að gerast þó þeir séu að skjóta hund með loftriffli.
Stopp (19 mín)
Spud og Renton sitja í „fínum“ (nógu fínum fyrir sig en þó frekar shabby jökkum, skyrtu og bindi) fötum á veitingastað. Í handritinu segir að þeir eigi að vera að drekka sitthvorn mjólkurhristinginn en í myndinni eru þeir með þann sama en tvö rör, sitja beint á móti hvor öðrum með glasið á miðju borðinu, halla sér inn yfir það og drekka með hendur nánast þvingaðar niður með síðum. Lítil breyting en þó eins og margt í myndinni sýnir það aðeins raunveruleikafirringu þeirra og hversu mikið þeir standa út úr samfélaginu. Þeir félagar eru semsagt að fara í eitthvað sem virðist vera skylduatvinnuviðtal svo þeir haldi bótunum sínum eða eitthvað. Tala um að þeir verði að passa sig að vera áhugasamir en þó passa sig að fá ekki helvítis vinnuna.
Í handritinu er svo heilt atriði um viðtal Rentons á undan viðtali Spud en því er sleppt í myndinni. Ég skil ekki hugsunina á bak við það því mér fannst það svolítið töff atriði og sýndi vel hversu drullusama Renton er um það að hafa verið heróínfíkill og að hann sýnir enga eftirsjá.
Næst koma nokkur atriði sem þjóna þeim tilgangi að kynna fleiri félaga til sögunnar. Það er gert á nokkuð töff hátt. Fyrst er Begbie (annar gæjanna) látinn segja macho sögu af sjálfum sér þar sem þau sitja öll saman á bar. Hin fylgjast frekar áhugalaus með. Þvínæst kemur í ljós að þetta var bara rugl saga og að Renton hafi komist að hinni sönnu sögu nokkrum dögum seinna frá Tommy (gæjinn sem var í sögunni með Begbie). Þá kemur í ljós að Begbie er bara frekar geðveikur gæji sem réðst á einhvern saklausan gæja og ætlaði svo að ráðast að vini sínum með hníf þegar hann stoppaði hann. Begbie er síðan látinn starta fjöldaslagsmálum á barnum með því að kasta glasi í stelpu og ásaka svo alla aðra um að gera það. Þessi atriði sýna kannski bara hvað líf þeirra er fucked og allir í kringum þá líka, samt tekið fram að Begbie og Tommy dópa ekki (og einnig að það sé helsti galli Tommy, að dópa ekki, ljúga ekki og geta ekki svikið fólk). Sýnir reyndar líka að tíminn er bara liða og enn eru Renton og Sick boy ekki að taka heróín aftur.
Stopp (30 mín)
Renton kemst að því að það er eitt sem vantar í líf hans, stelpu. Allir félagar hans eru með stelpum og eftir að hann hætti á heróíni hefur kynhvöt hans komið aftur. Næstu atriði sýna bara það hvernig engin stelpa vill hann á klúbbi á meðan honum virðist vinir hans vera í flottu með kærustunum sínum. Við sjáum hins vegar að allt er í fokki hjá þeim flestum. Hann endar á því að reyna við stelpu sem er eitursvöl á því á klúbbnum og þegar þau fara heim en endar svo á því að vera skólastelpa undir aldri. Spud endar á því að deyja á kærustunni sinni, heima hjá henni, æla og skíta í rúmið og dreifa því svo óvart yfir foreldra hennar við morgunverðarborðið daginn eftir í frekar kómísku en jafnramt óþægilegu atriði. Tommy kemst jafnframt að því að hann er búinn að týna upptökunni af sér og kærustu sinni að ríða (Renton stal henni fyrr í myndinni). Þannig að í heildina endar allt þetta kvennafar ekki vel.
Þegar að Renton reynir við stelpuna en hún endar á því að rústa honum alveg og taka hann svo með sér heim er samtalið ekki alveg eins í handritinu og í myndinni. Einnig segir leigubílstjórinn setninguna „are you gettin‘ in or not?“ við Renton en ekki stelpan. Þessar breytingar gefa stelpunni meiri dulúð og gera hana bara svalari en ella og ég fíla það alveg.
Á þessum tímapunkti í bloggferlinu er ég að átta mig á því að mér finnst ég vera að skrifa heldur mikið um söguna frekar en í raun hvernig handritið hefur áhrif á myndina. Það er vegna þess að handritinu er fylgt mjög nákvæmlega eftir varðandi allt það sem kemur fram í því. En þar sem í handritinu útliti og umhverfi er nánast aldrei lýst neitt sérstaklega hefur leikstjórinn sköpunarvald þar.
Stopp (37 mín)
Hérna kemur svalasta atriði myndarinnar. Tommy reynir að fá þessa fyrrum heróínfíkla og vini sína til að gera eitthvað heilbrigt. Hann fer með þá upp í sveit og ætlar að rölta á eitthvað fjall með þeim. Þeir eru eins og krækiber í helvíti úti í náttúrunni og passa engan veginn inn. Þeir stoppa og röfla í Tommy og ég ætla bara að láta kaflann úr handritinu fylgja, þetta er algjör snilld:
SPUD
I don't know, Tommy. I don't know if it's... natural.
Spud opens a can.
TOMMY
It's the great outdoors.
SICK BOY
It's really nice, Tommy. Can we go home now?
TOMMY
It's fresh air.
SICK BOY
Look, Tommy, we know you're getting a hard time off Lizzy, but
there's no need to take it out on us.
TOMMY
Doesn't it make you proud to be Scottish?
RENTON
I hate being Scottish. We're the lowest of the fucking low, the
scum of the earth, the most wretched, servile, miserable, pathetic
trash that was ever shat into civilization. Some people hate the
English, but I don't. They're just wankers. We, on the other hand,
are colonized by wankers. We can't even pick a decent culture to
be colonized by. We are ruled by effete arseholes. It's a shite
state of affairs and all the fresh air in the world will not make
any fucking difference.
og svo:
At or around this time, we made a healthy, informed, democratic decision to get back on drugs as soon as possible.
Í aðdraganda þessa atriðis er öðru atriði sem er í handritinu sleppt í myndinni. Það sýndi þá í lest á leiðinni að staðnum eitthvað að tala saman. Var alveg töff en bætti í raun engu við og því ekkert að þeirri ákvörðun að sleppa því. Þetta heldur líka línu leikstjórans að láta myndina flæða mjög vel áfram allan tíman.
Nú fylgir röð af atriðum sem að sýnir hvað Renton þarf að gera til þess að halda neyslunni áfram; stela frá foreldrum sínum, brjótast inn í bíla, ræna af elliheimilum, selja Tommy heróín, stela lyfseðlum af læknum o.fl.. Þetta er bara alvenjulegt og hluti af því lífi sem þarf að lifa til að nota reglulega.
Þeim atriðum sem lýst er í handritinu af því sem hann þarf að gera er ekki öllum smellt í myndina og röðinni á þeim og voice over um Bond og Ursula Andress dreift aðeins. Veitir einnig betra flæði og sýnir í raun allt það sem þurfti að koma fram um hugarástand o.fl. og því er engu nauðsynlegu sleppt.
Stopp (47 mín)
Nú fer allt í fokk, barnið sem Allison átti deyr og Renton og Spud nást fyrir búðarhnupl. Þarna komum við að upphafsatriði myndarinnar þar sem verið er að elta þá fyrir að stela og haldið áfram með það. Spud er sendur í fangelsi en Renton ætlar að reyna að fara í meðferð. Hann fær sér þó one last hit sem verður einum of mikið. Hann fer á spítalann og er alveg fucked á því.
Hérna er farið alveg eftir handritinu nema hvað atriði þar sem skólastelpan, Diane, sér Renton og talar við hann rétt áður en það kemst upp um stuldinn er slept. Umhverfið er enn frjálst og ekkert tiltekið um það. Þó er sagt að eftir að hann sprautar sig detti hann niður í teppið og það myndi nokkurs konar líkkistu um hann þar sem hann sekkur niður í jörðina, nokkuð töff hvernig þetta var framkvæmt í myndinni.
Stopp (60 mín)
Mamma og pabbi Renton taka hann heim og læsa hann inni og sjá um hann meðan hann er að berjast við fíknina. Þarna kemur röð atriða þar sem hann er að ímynda sér ýmsa hluti. Hann sér vini sína tala við sig, dauða barnið skríða í loftinu o.fl.. Þegar einhver tími virðist hafa liðið fer hann svo að geta farið út. Hann fer fyrst í HIV tjékk og er clean, kemst svo að því að Tommy er það ekki og er orðinn algjör fíkill. Hann fer að fara út og vera frjálsari en gerir í raun ekkert af viti.
Í handritinu er þessi kafli frekar flókinn og mikið ætlast til þess að skipt sé hratt á milli skota og atburðirnir eru aðeins súrari en þeir verða svo í myndinni. Í myndinni er þetta nefnilega einfaldað töluvert, minna sagt en meira gefið í skyn og atriðunum aðeins fækkað og röðinni breytt örlítið. Mér finnst þetta góð breyting því ég held að hitt hefði kannski verið eilítið of ruglandi og áhorfandinn ekkert endilega náð fullum sklilningi úr senunum. Enn og aftur finnst mér leikstjórinn ná meira flæði í myndinni með breytingum sínum en ella.
Diane kemur í heimsókn til Renton og sannfærir hann um að eitthvað þurfi hann að fara að gera. Í kjölfar þess flytur hann til London og fær sér vinnu sem fasteignasali og kemur sér fyrir í London þrátt fyrir að vera ekki í miklum tengslum við samfélagið endilega.
Litlu er breytt í þessum atriðum nema atriðum er aðeins hraðað með voice over klippum o.fl..
Stopp (82 mín)
Bigbie er kærður fyrir vopnað rán og kemur til Renton og felur sig þar. Hann er algjör hálfviti, stelur af Renton og notar hann bara. Þvínæst kemur Sick boy og fokkar aðeins meira upp. Að lokum verða þeir tveir valdir að því að Renton er sagt upp og þeir þurfa að fara til baka frá London. Tommy var líka að deyja þannig að þeir fara allir í jarðarförina.
Þetta gerist á einhverjum 10 mínútum og lítið fer út fyrir handritið hér, því er nánast fylgt fullkomlega eftir.
Þegar jarðarförin er búin sannfæra Sick boy, Begbie og Spud Renton um að kaupa með sér 2 kg af heróíni.
Hér er magninu á heróíininu breytt. Í handritinu stendur 4 kg en í myndinni eru þeir að kaupa 2kg, samt fyrir sama peninginn þ.e. 4000 pund. Ekki þekki ég inn á heróínmarkaðinn í Bretlandi á þeim tíma sem myndin á að gerast og veit því ekki hvort þetta verð sé bara svo hlægilega absúrd (4000 fyrir 4 kg) að leikstjórinn hló bara að því og breytti þessu, sagði að þessu myndi enginn trúa og þetta eyðilegði trúverðugleika myndarinnar og breytti þessu. Annars veit ég ekki alveg af hverju þessu ætti að hafa verið breytt, ómerkileg breyting.
Stopp (86 mín)
Sá að það voru bara 4 mín eftir og kláraði bara, það sem kemur hérna er þá kannski blanda frá þessu og síðasta (82 mín) stoppi.
Það sem gerist í myndinni að enda er það að þeir selja allt heróínið fyrir 16.000 pund. Í gegnum atriðin með heróínið og næsta á eftir er okkur sýnt hversu ólíkir félagar Rentons eru orðnir honum. Að lokum fer það svo að hann tekur allan peninginn og stingur af meðan þeir sofa, Spud sér hann þó en segir ekkert.
Þarna í lokinn er farið nánast alveg eftir handritinu allt þar til Spud sér Renton vera að taka töskuna með peningunum. Samkvæmt handritinu réttir hann honum þá rúllu af peningum og fer en í myndinni lætur hann það í öryggishólf sem hann hafði áður notað til að geyma vegabréfið sitt og eftir lok myndarinnar sést Spud opna það og finna peninginn voða glaður. Mér finnst þetta skrítin breyting þar sem Spud vissi aldrei um hólfið í myndinni og maður sá hann aldrei fá lykil að því. Held að þetta hefði runnið meira smooth ef þeir hefðu haldið sig við handritið. Hins vegar hefði ég örugglega ekkert pælt í þessu ef ég hefði ekki lesið það, myndin er búin þarna og þetta er bara nice atriði, þ.e. að láta Spud fá peninga því hann vildi aldrei neinum neitt illt.
Samantekt:
Ef ég lít núna á alla myndina út frá handritinu finnst mér eins og litlu hafi verið breytt. Það voru einhver tvö atriði minnir mig sem fengu að fjúka en það voru í raun atriði sem engu bætti við og var hægt að skipta út fyrir ákveðin svipbrigði eða látbragð leikaranna og þar með komst allt úr þeim til skila. Flest af því sem breytt var voru smáatriði, s.s. að breyta flæði setninga og þegar fara átti hratt yfir sögu var atriðaröð kannski eilítið breytt og voice over notað öðruvísi en átti að gerast. Þá var allt gert til þess að láta myndinna renna mjög vel í gegn og það er alveg töff hversu hröð myndin er, þá sér í lagi fyrri hluti hennar. Hann er hraður og beinskeyttur og passar vel við líf þeirra. Í handritinu er umhverfinu nánast aldrei lýst og þá ekki vel né látbragði leikarana eða stöðu. Mér finnst Danny Boyle standa sig vel í því að fylla inn í þetta. Auðvitað er mikið vitað um umhverfið þar sem myndin á að gerast í Edinborg og London en samt tekst honum að fanga stemninguna mjög vel. Einnig túlka líkamsburðir leikaranna mjög vel ástand þeirra, hvort sem þeir eru aðalatriði ramma eða ekki.
Svo ég taki svo kannski lokaálit mitt á myndinni í heild sinni bara saman þá er þetta fantagóð mynd með gott handrit og flotta leikstjórn. Leikararnir standa sig líka vel og er í raun að toppa sinn feril (hingað til í það minnsta) þarna. Ég mæli sterklega með þessari mynd og gef henni alveg 8/10.
p.s. hérna kemur brotið sem ég sagði áðan „besta atriði myndarinnar“:
Ég horfði í síðustu viku á nýjustu mynd Guy Ritchie Rock'N'Rolla. Eftir að hafa séð trailera og auglýsingar fyrir myndina var ég alveg frekar heitur fyrir henni. Þetta virtist vera mynd í anda hinna frægu Guy Ritchie myndanna, Lock stock and two smoking barrels og Snatch. Ég vissi hins vegar vel að það gat líka unnið gegn henni að svipa mikið til þeirra því ef þær stæðust ekki væntingarnar miðað við þær yrði hún alltaf "æj, þessi lélega frá Guy". Með þetta í huga ákvað ég að reyna að horfa samt á myndina óháð hinum tveimur.
